Historia o nie złotej rybce....

Opowiem dziś bajkę i jak każda bajka powinna się zaczynać dawno dawno temu za górami za lasami albo jeszcze dalej itd.... moja bajka jest całkiem prozaiczna otóż Księżniczka Marta ogłosiła zabawę w rybkę i na dodatek obiecała nagrodę. Tak więc jako dzielna wojowniczka blogosfery podjęłam wyzwanie i ruszyłam na połów. Jakież było moje zdziwienie gdy w pobliskiej rzeczce  rybki ani śladu trzeba było więc ruszyć dalej, była pokusa aby udać się do większego miasta i w jakimś markecie takową rybkę nabyć. Jak jednak wiecie to byłoby niehonorowo i Księżniczka Marta byłby niezadowolona. Tak czy siak trzeba się było postarać i rybkę złowić. Siedzę więc na tym mostku z tą moją wędką i czekam. Zimno strasznie wiatr zacina, ale słowo się rzekło i teraz trzeba się z danego słowa wywiązać. Pod wieczór coś szarpnęło żyłką, myślę sobie jest! Uratowany mój honor, nie będę świecić oczami przed Księżniczką Martą . Uradowana wyciągam rybkę i jakież było moje zdziwienie gdy ją zobaczyłam, bidulka dziwna jakaś taka i jeszcze do niej przyczepiona malutka.

Przyniosłam je obie do domu.

Jak się rybki ogrzały zaczęły opowiadać swoją historię, że strasznie im ciężko żyć w zanieczyszczonych rzekach i jeziorach. Ludzie są nieobliczalni i do rzek odprowadzają ścieki z zakładów pracy i nie tylko. Wyrzucają też zbędne przedmioty i w ogóle mamy tam jeden wielki śmietnik. Dlatego też my rybki wyglądamy tak jak widać, jesteśmy zmutowane. Przykro mi się zrobiło z powodu głupoty ludzi, ale cóż mogłam zrobić. Tak sobie przegadałyśmy całą noc, ja ze swej strony obiecałam napisać o tym. Rano gdy się obudziłam po rybkach nie było śladu, czyżby to wszystko mi się śniło? 
W kuchni na stole leżał wałek do ciasta, którego dawno nie używałam  skąd się tam wziął nie wiem do dziś. Zakasałam więc rękawy i do dzieła ulepiłam wieczorne rybki i do tego jeszcze pokaźną porcję pierogów. Pomyślałam, że młodzież się ucieszy.

Morał z tej bajki taki, jak nie zaczniemy dbać o środowisko to rybki będziemy jeść zmutowane albo ulepione z ciasta.

I jak to z bajkami bywa przyjechał goniec i bajki koniec, jeszcze tylko banerek od Marty i gotowe, kolejne zobowiązanie wypełnione, mogę spokojnie przejść do realizacji innego:))

Pozdrawiam cieplutko Monika:)